Mijn eigen kinderen hebben nog nooit een voorwerp in hun neus gestopt. Ze gaan dit waarschijnlijk ook niet meer doen want ze zijn 19 en 22 jaar. Van mijn schoonmoeder hoor ik vaak het verhaal dat hun vader dat wel gedaan heeft toen hij jong was. Hij heeft toen een katje (nee geen huisdier maar een wilgenkatje) in zijn neus geduwd. Hij heeft het netjes verteld aan zijn moeder, maar die zag niets zitten en dacht dat het wel mee zou vallen. Na een paar dagen kwam er bruin snot uit zijn neus en zijn ze toch maar even naar de huisarts gegaan. Het wilgenkatje was al opgezwollen en hebben ze met een pincet verwijderd.
Vaak stoppen kinderen vanaf de peuterleeftijd dingen in hun oor of neus. Geen idee waarom peuters ineens deze behoefte hebben. Je mist een schoentje van de barbiepop, er lag net nog een knoop op tafel of je kind denkt dat een legoblokje ook in zijn neus past. Vaak zie je niet eens dat ze het in hun neus gestopt hebben.
Sommige kinderen vertellen eerlijk wat ze gedaan hebben. Dat deed mijn man ook, maar ik begrijp goed dat je niet reageert als je kind zegt dat er een kat in zijn neus zit. Je kunt het wel herkennen doordat je kind een loopneus krijgt, soms met groenig of geel snot of omdat je kind meer gaat neuspeuteren. Sommige kinderen krijgen traanogen of gaan luidruchtig ademen door de neus.
Op internet lees je soms het advies om je kind dan te laten snuiten. Pas hier mee op!
Weet jij zeker dat je kind het woord “snuiten” begrijpt? Of gaat hij dan juist zijn neus ophalen?
Als je kind zijn neus ophaalt komt het voorwerp namelijk nog vaster te zitten.
Ga ook niet zelf aan de slag met een pincet. Het gevaar is veel te groot dat je hiermee het voorwerp dieper duwt en het letsel verergert.
Er is maar één duidelijk advies:
Vraag het kind om niet in de neus te peuteren en vooral door de mond adem te halen. Neem contact op met de huisarts. De huisarts kan op een makkelijke en veilige manier het voorwerp verwijderen.
